Σήφης 2020
Σαν να σταμάτησε ο χρόνος
κείνη τ΄ Αυγούστου τη βραδιά
ασήκωτο, βαρύ, βουνό ο πόνος
που μας πλακώνει την καρδιά.
Με ανοιγμένα τα φτερά, ψηλά,
μόνος πετά στ΄ Αστέρια
θλίψη ανείπωτη για μας ξανά
φέρνουν τα μαύρα περιστέρια.
Αστέρι πια , ψηλά στον ουρανό
το φως στα όνειρα μας
πως να καλύψει Θε μου το κενό
να μαλακώνει ο πόνος στην καρδιά μας.
